Adele: „Rolling in the Deep” – agonia kobiecego serca

Teledysk Rolling in the Deep to świetnie skonstruowana metafora skrzywdzonej kobiecej duszy. Adele śpiewa o swoim złamanym sercu, a scenografia, zdjęcia i rekwizyty użyte w wideoklipie odzwierciedlają jej ból i dojmującą samotność.

Teledysk Rolling in the Deep wyreżyserował Sam Brown w 2010 roku. Film od razu zdobył uznanie odbiorców i krytyki, co znalazło odzwierciedlenie w prestiżowych nagrodach, między innymi Grammy. Wideoklip stanowi luźne połączenie kilku scen. Oto widzimy Adele, która w czarnej wieczorowej sukni i misternej fryzurze siedzi na krześle pośrodku pustego domu.

W kolejnych sekwencjach pojawia się odwrócony tyłem do widza perkusista grający na swoich instrumentach oraz tajemnicza postać wykonująca taniec imitujący sztuki walki. Dramaturgię filmu budują też sceny, w których pojawiają się kieliszki z wodą, rozbita porcelana i makieta papierowego miasta, zniszczona przez płomienie w ostatnich sekundach filmu.

Rolling in the Deep Adele i psychoanaliza

Teledysk wykorzystuje zaczerpniętą z psychoanalizy metaforę domu jako modelu ludzkiego umysłu i duszy. W tym wypadku mamy do czynienia z domem w stanie destrukcji, opustoszałym, gdzie pozostałości mebli i ściany zasłonięto ochronnymi foliami. Jest to zatem oznaka destrukcji poranionej duszy, osamotnienia i wewnętrznej pustki. Dom to również oaza bezpieczeństwa, metafora rodziny, jego zniszczenie jest równoznaczne z pogrzebaniem marzeń o wspólnym życiu z ukochanym.

W kontekście psychoanalizy można również interpretować postać perkusisty ukrytego pod schodami, którego gra wprawia wszystkie przedmioty w drgania. Usytuowanie mężczyzny wydaje się znaczące, w psychoanalizie piwnica oznacza bowiem podświadomość, a więc sferę, gdzie kryją się ludzkie lęki i pragnienia. W teledysku perkusista jest figurą mężczyzny, który porzucił bohaterkę piosenki – „gra” bowiem na sercu kobiety.

Adele, Rolling in the Deep – kadr z teledysku

Uderzenia pałeczką w bębny powodują drgania wody w kieliszkach i stłuczenie całego zestawu porcelany. Mimo że Adele pragnie zapomnieć o ukochanym, on nadal ma nad nią całkowitą władzę, jest obecny w jej podświadomości i stamtąd niejako steruje jej życiem. Ów wpływ jest całkowicie destrukcyjny, nie pozwala odbudować poczucia własnej wartości, ale powoduje izolację i zamknięcie w żalu i złości.

Adele – walcząca z depresją i papierowymi marzeniami

Interesującą postacią jest również osoba, która porusza się w rytmie tańca przypominającego sztukę walki. Przyjmowane przez nią pozycje wzniecają mnóstwo pyłu zasypującego otaczającą ją przestrzeń. Może to być figura kobiety, która walczy z samą sobą, próbując uwolnić się od przeszłości. Pył jest także symbolem nietrwałości rzeczy, ostatecznej porażki. Tajemnicza osoba zamiast się z nią pogodzić, nieustannie powoduje unoszenie się pyłu. Jej zachowanie ma wręcz znamiona sadomasochistyczne. Z drugiej strony postać ta wykonuje znaczący ruch – za pomocą długiej broni zarysowuje wokół siebie krąg. W kulturach starożytnych był to znak ochronny, który tu można odczytywać jako próbę odzyskania poczucia bezpieczeństwa.

W ostatnich scenach wideoklipu widzimy makietę papierowego miasta. Zapala się ono od płomienia buchającego z zepsutych żarówek. Model ów kojarzy się z planami na przyszłość, które zostały zbudowane z nietrwałych materiałów (papier) i bardzo łatwo uległy bezpowrotnemu zniszczeniu.